Eerste bericht aan de bezoekers

Welkom iedereen.
In navolging van mijn zusje haar bouw-"avonturen", die ze met iedereen deelt via blogger, dacht ik hetzelfde te doen... weliswaar niet met bouwplannen, maar wel over mijn reisavonturen en in het bijzonder de reis die ik dit jaar zal maken.
Ik heb nog niet geteld hoeveel keer slapen het nog is (we zijn eind mei...), maar het is nog minder dan 3 maand. Hoog tijd dus voor de voorbereidingen. De Trotter van Noord-India heb ik al snel doorgenomen en mijn internationaal paspoort heb ik in huis. Het is al een start. Binnenkort (in juni) ga ik mijn visum halen. Vermits ik enkele jaren geleden reeds in Ecuador ben geweest en daarvoor al een reeks inentingen heb gekregen, ben ik volledig in orde. Tijdens die reis ben ik al op hoogtes geweest van om en bij de 5000m, zonder last van hoogteziekte... daar moet ik dus ook al niet voor vrezen. Ik kijk er al vast naar uit en hoop jullie toch een beetje te kunnen laten meegenieten van deze reis.

maandag 25 augustus 2008

Dag buitenwereld

We zijn deze middag aangekomen in Leh, waar we ook onze trekking zijn begonnen. De trekking was adembenemend!!! De kleuren (blauw-groen, paars, bruin, zwart,...) en de vormen van de bergen en de gesteenten rondom ons heb ik nog nergens anders gezien. Elke dag was anders en was op zich een hoogtepunt, maar er was toch dat ene moment waarvoor een mens een reis als deze doet en dat was voor mij het uitzicht op de Styang La, de hoogste pas die we hebben beklommen - 5150m. We kregen dan ook voldoende tijd om te genieten van het 360 graden uitzicht over het stuk van de Himalaya waar we de laatste 10 dagen mochten verblijven.
Spijtig genoeg is niet iedereen gespaard gebleven van de hoogteziekte. De meesten onder ons hebben zich wel moeten aanpassen aan het lokale eten (geen vlees, vooral rijst, pasta, groenten, aardappelen, thee en melk), wat onvermijdelijk leidde tot een regelmatig bezoek aan de Ladakhi-toilet, best te vergelijken met een eco-franse wc. Christa en Christel hebben de trekking een aantal dagen moeten verlaten door misselijkheid en braken, waardoor de krachten ontbraken om enkele beklimmingen te doorstaan, maar ze hebben wel de rafting en de daarop volgende dagen kunnen meemaken. Mike was ongelukkig gevallen tijdens een lange afdaling naar Chilling (had ook al last gehad van hoogteziekte in begin van de trekking), waardoor hij zijn voet verzwikte en met veel spijt de trekking heeft moeten verlaten en vroegtijdig terug naar Leh moest keren voor onderzoek. Hierdoor heeft hij wel onze hoogste passage moeten missen, maar hij heeft al gezegd dat hij wil terugkomen.
Gisterenavond hebben we dan ook afscheid genomen van onze crew, die ons tijdens onze trekking in de watten hebben gelegd. We werden getrakteerd op gezang en de bijhorende geimproviseerde muziek en danspasjes van vooral de paardenman Dalkan. Tijdens de trekking hebben we heerlijk gegeten en werden we elke ochtend gewekt met wake -up tea. Met onze dagrugzak, gevuld met een lunchpakket trokken we elke dag door de bergen en onze andere bagage, samen met al het eten en de tenten, werd door 2 paarden en een 15-tal ezels afgezet op de volgende campingplaats. Het is echt niet te geloven waar die beladen dieren soms moesten passeren met de bagage op de rug. Wij hadden er als geoefende tweevoeters al moeite mee...
Vandaag ga ik nog wat inkopen doen in Leh en gaan we nog naar een plaatselijke dans-show kijken. Vanavond is het feestmaal bij Sonam, waar we verblijven en die mee de trekking heeft georganiseerd. Morgenvroeg vertrekken we met jeeps richting Manali en passeren we de 2de hoogste berijdbare pas op de wereld (5300m). Na een nachtelijke rit met de bus, zouden we donderdagmorgen aankomen in Delhi, waar we nog wat gaan relaxen... en dan kunnen we zaterdag uitgerust en met een grote rugzak vol mooie herinneringen terug huiswaarts keren. Als de tijd er is zal ik donderdag of vrijdag nog een bericht laten.

4 opmerkingen:

Griet zei

Ben héél blij om toch iets te horen!!! Jammer dat niet iedereen er voor de volle 100% heeft van kunnen genieten.
Ik ben benieuwd naar je verhalen, als het al te verwoorden valt!

Je zusje

Anoniem zei

Hey Rik,

Dank je wel weer voor het begeesterende verslag! Heel fijn dat jullie zo'n mooie trekking hebben gehad. Inderdaad jammer voor Christel, Christa en vooral Michael dat zij wat pech hebben gehad, maar zo te horen hebben ze het niet aan hun hart laten komen. Philippe heeft me ook al geschreven dat het schitterend is geweest! Ik kijk ernaar uit de avonturiers (OK; eentje in het heel bijzonder) weer terug te kunnen begroeten op zaventem deze zaterdag! Tot die tijd voorzichtig zijn en goed voor elkaar zorgen EN natuurlijk genieten!
Groetjes,
Marieke

Anoniem zei

Dank voor het schitterende reisverslag, moet er werkelijk adembenemend mooi zijn. Nog fijne laatste reisdagen en een behouden terugkeer aan allen.
Ma van Philippe

Anoniem zei

Hey Rik... nog even kort; ik heb jouw website link ook naar de beste vriend van Philippe doorgestuurd en nu zegt die dat hij jou kent. Zijn naam is Peter Van Eenoo en hij is de broer van Bart Van Eenoo met wie jij samen bio-ingenieur gestudeerd hebt. Kleine wereld, he. Je krijgt de groetjes van hem.