Eerste bericht aan de bezoekers

Welkom iedereen.
In navolging van mijn zusje haar bouw-"avonturen", die ze met iedereen deelt via blogger, dacht ik hetzelfde te doen... weliswaar niet met bouwplannen, maar wel over mijn reisavonturen en in het bijzonder de reis die ik dit jaar zal maken.
Ik heb nog niet geteld hoeveel keer slapen het nog is (we zijn eind mei...), maar het is nog minder dan 3 maand. Hoog tijd dus voor de voorbereidingen. De Trotter van Noord-India heb ik al snel doorgenomen en mijn internationaal paspoort heb ik in huis. Het is al een start. Binnenkort (in juni) ga ik mijn visum halen. Vermits ik enkele jaren geleden reeds in Ecuador ben geweest en daarvoor al een reeks inentingen heb gekregen, ben ik volledig in orde. Tijdens die reis ben ik al op hoogtes geweest van om en bij de 5000m, zonder last van hoogteziekte... daar moet ik dus ook al niet voor vrezen. Ik kijk er al vast naar uit en hoop jullie toch een beetje te kunnen laten meegenieten van deze reis.

zaterdag 30 augustus 2008

Korte reaktie en een paar sfeerbeelden

We zijn allen veilig thuis geraakt. De meesten werden dan ook warm verwelkomt door het thuisfront. En de reakties? Wauw, wat een land! Adembenemend mooi! Ik heb daarnet snel mijn foto's even doorgenomen en ik kreeg soms terug kippevel... dat zegt genoeg. Het zal toch nog wachten worden voor jullie om mijn volledige fotoreeks te bekijken, maar enkele indrukken wil ik jullie toch al meegeven.
Alvast bedankt voor jullie leuke reakties!
1. Moskee in Delhi
2. Boedhisten-monnik tijdens dagelijkse ceremonie in the temple of protection
3. Indiase vrouwen in Lamayura
4. De gebedsvlaggetjes die we regelmatig tegenkwamen hoog in de bergen
5. Eén van de schitterende zichten vanuit onze tent (het was inderdaad nodig onze schoenen dagelijks te ontluchten)
6. Wat een uitzicht...

maandag 25 augustus 2008

Dag buitenwereld

We zijn deze middag aangekomen in Leh, waar we ook onze trekking zijn begonnen. De trekking was adembenemend!!! De kleuren (blauw-groen, paars, bruin, zwart,...) en de vormen van de bergen en de gesteenten rondom ons heb ik nog nergens anders gezien. Elke dag was anders en was op zich een hoogtepunt, maar er was toch dat ene moment waarvoor een mens een reis als deze doet en dat was voor mij het uitzicht op de Styang La, de hoogste pas die we hebben beklommen - 5150m. We kregen dan ook voldoende tijd om te genieten van het 360 graden uitzicht over het stuk van de Himalaya waar we de laatste 10 dagen mochten verblijven.
Spijtig genoeg is niet iedereen gespaard gebleven van de hoogteziekte. De meesten onder ons hebben zich wel moeten aanpassen aan het lokale eten (geen vlees, vooral rijst, pasta, groenten, aardappelen, thee en melk), wat onvermijdelijk leidde tot een regelmatig bezoek aan de Ladakhi-toilet, best te vergelijken met een eco-franse wc. Christa en Christel hebben de trekking een aantal dagen moeten verlaten door misselijkheid en braken, waardoor de krachten ontbraken om enkele beklimmingen te doorstaan, maar ze hebben wel de rafting en de daarop volgende dagen kunnen meemaken. Mike was ongelukkig gevallen tijdens een lange afdaling naar Chilling (had ook al last gehad van hoogteziekte in begin van de trekking), waardoor hij zijn voet verzwikte en met veel spijt de trekking heeft moeten verlaten en vroegtijdig terug naar Leh moest keren voor onderzoek. Hierdoor heeft hij wel onze hoogste passage moeten missen, maar hij heeft al gezegd dat hij wil terugkomen.
Gisterenavond hebben we dan ook afscheid genomen van onze crew, die ons tijdens onze trekking in de watten hebben gelegd. We werden getrakteerd op gezang en de bijhorende geimproviseerde muziek en danspasjes van vooral de paardenman Dalkan. Tijdens de trekking hebben we heerlijk gegeten en werden we elke ochtend gewekt met wake -up tea. Met onze dagrugzak, gevuld met een lunchpakket trokken we elke dag door de bergen en onze andere bagage, samen met al het eten en de tenten, werd door 2 paarden en een 15-tal ezels afgezet op de volgende campingplaats. Het is echt niet te geloven waar die beladen dieren soms moesten passeren met de bagage op de rug. Wij hadden er als geoefende tweevoeters al moeite mee...
Vandaag ga ik nog wat inkopen doen in Leh en gaan we nog naar een plaatselijke dans-show kijken. Vanavond is het feestmaal bij Sonam, waar we verblijven en die mee de trekking heeft georganiseerd. Morgenvroeg vertrekken we met jeeps richting Manali en passeren we de 2de hoogste berijdbare pas op de wereld (5300m). Na een nachtelijke rit met de bus, zouden we donderdagmorgen aankomen in Delhi, waar we nog wat gaan relaxen... en dan kunnen we zaterdag uitgerust en met een grote rugzak vol mooie herinneringen terug huiswaarts keren. Als de tijd er is zal ik donderdag of vrijdag nog een bericht laten.

donderdag 14 augustus 2008

Klaar voor de trekking

Alles kost hier wat meer moeite en tijd, maar uiteindelijk wordt het doel bereikt. Zo zijn we pas gisteren aangekomen in Leh, een dag later dan gepland en dat dankzij de wolken die eergisteren het zicht op de landingsbaan tot nul herleidden. We zijn toen teruggekeerd naar het chaotisch, drukke, stoffige en met moessonregens geplaagde en vooral hete Delhi. Het verkeer is er echt niet te doen. Alle soorten vehikels komen claxonerend van alle kanten van de weg. En een ritje met de riksjah is een pretpark op zich. We hebben er wel enkele mooie tempels bezocht, maar de stad heeft op zich niet zo heel veel te bieden. Project Why? daarentegen was een zeer leuke ervaring. We hebben les mogen volgen en zelfs mogen geven aan kinderen van de sloppenwijken. Maar nu zijn we in Leh aanbeland. Christel, Christel en Bart hebben gisteren de gevolgen van hoogteziekte moeten omdergaan, maar vandaag waren ze om 5u30 fit genoeg om enkele monnikentempels te bezoeken. Om 6u30 hebben we een gebedsdienst bijgewoond. Een omgelooflijke en unieke ervaring. En het contrast met Delhi is enorm. De omgeving is hier adembenemd en de rust is hier in overvloed aanwezig. 1 ding hebben de 2 steden gemeen, namelijk de enorme vriendelijkheid en gastvrijheid van de plaatselijke bevolking. Gewoonweg schitterend hoe iedereen hier alles benaderd en de natuur en de medemens respecteerd. Het is echt genieten nu! Morgen vertrekken we dus op trekking zoals gepland. Tot binnen 2 weken!

zondag 10 augustus 2008

Groeten uit Delhi

Dag allemaal.
Terwijl de meeste medereizigers al uitgeteld op hun bed liggen, heb ik toch nog meer dan genoeg energie om hier een bericht neer te schrijven.
Alles valt hier supergoed mee. Het weer zorgt wel voor extra zweet, maar dat nemen ze er graag bij. De vluchten waren goed verlopen. Het 6uur wachten in Londen is uiteindelijk ook goed meegevallen, dankzij het aangename gezelschap waarmee ik nu in Delhi zit.
Vandaag hebben we reeds een groot stuk van het oude Delhi doorkruist. Er is hier wel zeer veel armoede, maar echt chockerende beelden hebben ze nog niet gezien. Het hotel waar we momenteel verblijven is dik in orde en ook de bezochte restaurants hebben onze hongerige magen van heerlijk gekruide gerechten voorzien. De moesson is hier ook al enkele keren boven de stad getrokken met korte verfrissende momemten vandien. We hebben de grootste moskee van Delhi en een Sikhs-tempel bezocht, alsook het park waar onder andere Mahatma Ghandi werd gecremeerd. Het valt ook wel op dat we als curiosa worden bekeken. Sommigen van de groep werden al meermaals aangesproken om mee op de foto te staan. Het belangrijkste is wel dat de sfeer in de groep goed zit en met de nodige flexibiliteit die iedereen nu al tentoonspreid, zal de trekking een plezier zijn om te beleven. Ik heb dan nog eens het geluk dat Christel het eerste jaar verpleging net achter de rug heeft en dus mijn wonde aan de arm deskundig verzorgd. Alles is hier pico bello! Misschien tot 1 van de volgende dagen.

vrijdag 8 augustus 2008

Klaar voor vertrek

Voila, alles is geregeld en ingepakt. Nog 1 nacht slapen en we kunnen vertrekken. Ik moet er gelukkig niet zo vroeg uit dan eerst gezegd. Om 7u staat komt ons vake mij ophalen om naar Zaventem te doen. Dat geeft mij toch een extra paar uur nachtrust.
Met de armkwetsuur gaat het elke dag enorm veel beter en ik ben zeer blij te mogen zeggen dat ik er nog amper last van heb. Een enorme opluchting! De draadjes laat ik er wel tot woensdag in zitten en dan is het opletten en goed beschermen tegen de zon.
Ik zou jullie graag willen beloven vanuit India elke dag een stukje te schrijven, maar dat zal helaas niet gaan. Overmorgen komen we heel vroeg aan in Delhi en daar blijven we voor 2 dagen. Kans is groot dat ik van daaruit wel een bericht kan verzenden. Maandag vliegen we door naar Leh, de hoofdplaats van Ladakh. Misschien dat er daar ook ondertussen een internetcafé is neergeplant, maar dat is geen zekerheid. Volgende week donderdag begint dan de eigenlijke trekking en zijn we dus nagenoeg van de buitenwereld afgezonderd voor een dag of 10. Het zal dus zeker een tijdje windstil worden, maar neem maar van mij aan dat we op dat ogenblik het meest aan het genieten zijn van de natuurpracht rondom ons.
Nadien bestaat er weer de kans dat ik iets kan berichten.
Ik heb daarstraks ook even gekeken naar het weer ginder. In Delhi worden momenteel temperaturen van rond de 33°C gemeten, met mogelijk regenbuien en zelfs storm. In Leh is het iets minder warm, namelijk rond de 27°C en is er 's nachts kans op regen. Temperaturen 's nachts blijven rond de 15°C, wat toch zeer hoog is voor een stad die op 3500m hoogte ligt.
Jullie kunnen de weersomstandigheden een beetje volgen via de links, maar zoals sommigen onder jullie wel weten is het weer in de bergen dikwijls niet echt voorspelbaar en kan het van het ene moment op het andere veranderen. Ik vrees dat jullie het hier in België met iets minder zullen moeten doen... en nu is het bedtijd.
Bij deze geef ik jullie toch nog graag als voorlopig afscheid 1 van de wijsheden mee van de Dalai Lama: Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg!
Het beste en tot binnekort.

maandag 4 augustus 2008

Geluk bij ongeluk

Gisteren tijdens een fietstocht rond het Leuvense had deze reis (die nog niet is begonnen) al afgelopen kunnen zijn. Tijdens een passage op een kasseibaantje tussen Everberg en Kortenberg kwam ik ten val. Een domme val eigenlijk, zoals het in de meeste gevalle wel zal zijn. Het zag er op het eerste gezicht wel vrij ernstig uit, hoewel ik mijn arm nog vlot kon bewegen (gelukkig maar), zag de open wonde er wel lelijk uit. Voor de rest enkel een blauwe plek op mijn dij. Gelukkig waren mijn collega fietsers zo behulpzaam om iemand te zoeken om de eerste hulp toe te dienen. Die vonden we iets verderop in een psychiatrisch opvangcentrum. De verpleegster liet wel onmiddellijk de ambulance opbellen en ontsmette de wonde zo goed als mogelijk. In het ziekenhuis van Gasthuisberg bleek het allemaal nog mee te vallen. Er was geen spoor van een breuk en ook het onderliggend weefsel bleef intact. Na een grondige ontsmettingsbeurt en de nodige hechting (10 draadjes zitten er nu in mijn arm) mocht ik het ziekenhuis al verlaten.


Vandaag en morgen mag ik thuis blijven van mijn werk. Volgens mijn huisdokter heb ik echt wel heel veel geluk gehad dat ik geen breuk heb opgelopen. Hoe moet het nu verder? 2 dagen rusten. Nadien dagelijks controleren van de wonde en op woensdag 13 augustus mogen de draadjes eruit. Mijn huisdokter heeft me uitgelegd hoe dit moet en mijn collega Wim heeft al bevestigd dit te willen doen. Op deze manier zal er niemand last ondervinden van mijn kwetsuur.

zaterdag 2 augustus 2008

Het begint te korten…

Binnen exact 1 week zijn we onderweg naar India! Niet met z’n negenen zoals ik eerder al aanhaalde, maar met z’n tienen. Er heeft zich namelijk nog 1 manspersoon, Michaël genaamd, ingeschreven deze week.
Ondertussen zijn we ook overladen met informatie, tips en documentatie. Zo werd ons door Philippe zelfs een paklijst doorgestuurd met, tot op 10g nauwkeurig, hoe een standaard trekkersrugzak er zou moeten uitzien. Van een voorbereiding gesproken…
Zo werd ons ook reeds de vraag gesteld of we interesse hadden voor het bezoeken project Why? dat als hoofddoel heeft: het opvangen en onderrichten van straatkinderen. Het werd blijkbaar enthousiast onthaald door de groep en wordt aan ons programma toegevoegd tijdens ons verblijf in Delhi.
Mijn wandelschoenen heb ik ondertussen al terug getest, mijn voornaamste inkopen zijn gedaan. De 528 US dollar voor het betalen van de trekking heb ik ook in huis (bedankt Roger!). Rest me nog alleen wat kleren te wassen, in te pakken, niks te vergeten en mijn reisweg naar de luchthaven in Zaventem uit te stippelen. Om rond 8u ’s morgens aan Delifrance in Zaventem te zijn, zal ik om 5u30 de trein nemen in Lier, overstappen in Berchem en Brussel-Noord en dan ben ik om iets voor 7 ter plaatse. Is wel een uur te vroeg, maar je weet nooit wat er misloopt. Ik ken dat… sleutel toch wel thuis vergeten zeker en de reservesleutel die afbreekt in het deurslot thuis net voor je vertrekt…Ik zal dan ook dan ook de mensen die een afscheidsdrink hadden verwacht volgende vrijdag moeten teleurstellen. Jullie zullen wel begrijpen dat ik deze afspraak niet wil missen!