We zijn deze middag aangekomen in Leh, waar we ook onze trekking zijn begonnen. De trekking was adembenemend!!! De kleuren (blauw-groen, paars, bruin, zwart,...) en de vormen van de bergen en de gesteenten rondom ons heb ik nog nergens anders gezien. Elke dag was anders en was op zich een hoogtepunt, maar er was toch dat ene moment waarvoor een mens een reis als deze doet en dat was voor mij het uitzicht op de Styang La, de hoogste pas die we hebben beklommen - 5150m. We kregen dan ook voldoende tijd om te genieten van het 360 graden uitzicht over het stuk van de Himalaya waar we de laatste 10 dagen mochten verblijven.
Spijtig genoeg is niet iedereen gespaard gebleven van de hoogteziekte. De meesten onder ons hebben zich wel moeten aanpassen aan het lokale eten (geen vlees, vooral rijst, pasta, groenten, aardappelen, thee en melk), wat onvermijdelijk leidde tot een regelmatig bezoek aan de Ladakhi-toilet, best te vergelijken met een eco-franse wc. Christa en Christel hebben de trekking een aantal dagen moeten verlaten door misselijkheid en braken, waardoor de krachten ontbraken om enkele beklimmingen te doorstaan, maar ze hebben wel de rafting en de daarop volgende dagen kunnen meemaken. Mike was ongelukkig gevallen tijdens een lange afdaling naar Chilling (had ook al last gehad van hoogteziekte in begin van de trekking), waardoor hij zijn voet verzwikte en met veel spijt de trekking heeft moeten verlaten en vroegtijdig terug naar Leh moest keren voor onderzoek. Hierdoor heeft hij wel onze hoogste passage moeten missen, maar hij heeft al gezegd dat hij wil terugkomen.
Gisterenavond hebben we dan ook afscheid genomen van onze crew, die ons tijdens onze trekking in de watten hebben gelegd. We werden getrakteerd op gezang en de bijhorende geimproviseerde muziek en danspasjes van vooral de paardenman Dalkan. Tijdens de trekking hebben we heerlijk gegeten en werden we elke ochtend gewekt met wake -up tea. Met onze dagrugzak, gevuld met een lunchpakket trokken we elke dag door de bergen en onze andere bagage, samen met al het eten en de tenten, werd door 2 paarden en een 15-tal ezels afgezet op de volgende campingplaats. Het is echt niet te geloven waar die beladen dieren soms moesten passeren met de bagage op de rug. Wij hadden er als geoefende tweevoeters al moeite mee...
Vandaag ga ik nog wat inkopen doen in Leh en gaan we nog naar een plaatselijke dans-show kijken. Vanavond is het feestmaal bij Sonam, waar we verblijven en die mee de trekking heeft georganiseerd. Morgenvroeg vertrekken we met jeeps richting Manali en passeren we de 2de hoogste berijdbare pas op de wereld (5300m). Na een nachtelijke rit met de bus, zouden we donderdagmorgen aankomen in Delhi, waar we nog wat gaan relaxen... en dan kunnen we zaterdag uitgerust en met een grote rugzak vol mooie herinneringen terug huiswaarts keren. Als de tijd er is zal ik donderdag of vrijdag nog een bericht laten.